Reisleven met enge ratten, apen en indringers...

Zondagmiddag, maar in Nederland 4,5 uur vroeger door de wintertijd. Ik zit op terras met weids uitzicht over little Adams rock in Ella. Er is een ifinity Pool op zijn sri Lankaans. Denk dat dit ongeveer het Hilton van het plaatsje Ella is.

Ik trakteer mijzelf vandaag even op een bijkom dag. Voor omgerekend 3 euro mag ik hier een dagje bij het zwembad zijn.

Vannacht beetje nachtmerrie achtig toen ik weer gemorrel aan deur hoorde- nadat ik snel licht aandeed en bij deur ging kijken stond die al open. Ik kreeg gelijk flash backs- dit leek precies op overval in Peru! Verschil hier is alleen denk ik dat dieven wat voorzichtiger zijn. Ik zag niemand meer. Wel met ondertussen een bonkend hart durfde ik niet meer te gaan slapen.

Eigenlijk had ik mij op dit adres juist heel safe en prettig gevoeld. Een eenvoudige homestay- dan verhuren mensen een gedeelte van hun huis. In dit geval op aparte galerij met veel privacy en eigen ingang. Ik vind het ook fijner om mensen te ondersteunen op deze manier. Deze families hebben het geld erg nodig, en zijn superblij met komst toeristen. Ook hier zijn enorme prijsstijgingen, en pessimisme over hoe te overleven. Onze Nederlandse klachten klinken raar als je het vergelijkt met leven hier. 

Enfin vannacht was ik met mijn eigen "overleving" bezig. Erg blij dat ik het reis/deurslot van Manuela had gekregen. Dat op de deur gemonteerd en met licht aan uiteindelijk in slaap gevallen. De eigenaar was vanmorgen erg perplex en geschrokken. Zei dat het nog nooit was voorgekomen. Heb ik weer dus- je gaat bijna geloven dat zulk soort ervaringen door jezelf opgeroepen worden🤔

Enfin, ik hoef nog maar 1 nachtje. Morgen reis ik met taxibusje door naar Mirissa een strandplaats ongeveer 3 uur van Colombo/vliegveld. Ik zal het extra slot aanbrengen, en tip van eigenaar maar opvolgen- veel dingen voor deur zetten🤣 In Nederland zouden we gelijk naar Gamma rennen en grote veiligheids sloten en kettingen aanbrengen. 

Ik begin steeds meer te weten te komen van de sri Lankaanse manier van leven en denken. Op elk adres de verhalen. Ik verbleef bij katholieken, Budhisten, en niet religieuze mensen. Alles leeft hier tezamen. Maar mensen hebben veel trauma's van terroristische acties, Corona en economische narigheid. Medicijnen voor arme mensen zijn niet te krijgen. In de dorpen kunnen mensen maar 1 maaltijd per dag eten. Ze hopen heel erg dat er weer veel toeristen gaan komen. Dat veel mensen niet meer willen vliegen in Europa snappen ze niet echt. Wij zijn echt schathemeltje rijk in hun ogen. Zelfs de budget backpackers worden hier als koningen behandeld.

In de beroemde trein van Kandy naar Ella zaten al die backpack jongeren. Ieder wilde zijn eigen instagram reportage maken. Dus hingen ze letterlijk volledig uit deuren en ramen. Ik bekeek het verwonderd, denkend aan al hun ouders die zo hun best hadden gedaan met veilige autozitjes, traphekjes, buggy 's. Gekke generatie die zo leeft voor mooie plaatjes van zichzelf.

Ze vinden mij als reizende oma wel grappig. Ik krijg ook hun verhalen te horen onder het drinken van kopjes thee. Een jonge vrouw die half sri Lanka had rondgereisd met een gevonden puppy. Nergens kon ze het beestje kwijt. Uiteindelijk via homestay adres was het toch gelukt, maar nu was ze heel verdrietig. Bleek zelf uit Jehova gezin te komen en met 16 uit huis gezet. Ik leefde mee met haar puppy verdriet en bevestigde dat ze echt het beste had gedaan. 

Het reizen vanaf Anuradhapura was een aaneenschakeling van ervaringen. Eerst in airco minibus naar Kandy. Daarna met trein naar Nuwara Eliya- noemen ze ook wel klein Engeland omdat daar vroeger de heren van theeplantages woonden in mooie huizen. Ik had er op aanraden van medereiziger een grappig huisje gehuurd. Bleek alleen wel erg natuurlijk. Binnen waren balken en takken. De volgende dag zag ik in ochtend een grote rat op die takken lopen. Mijn hart stond stil, en ik gilde het uit. Volgens mij ben ik misschien nog banger voor een rat dan menselijke indringer! Maar ik had door vermoeidheid wel goed en onwetend geslapen.

  Liet mij snel ophalen met tuktuk en naar station brengen. Hier op eindpunt van trein Ella is het een echt backpackers dorp. Vol westerse cafeetjes en muziek. Gisteren een yogales gedaan. Buiten hoorde je de enorme moesson regenbui(ongeveer elke middag vanaf half 4) Eén uur lang meedoen met fitte jongeren leverde mij in de avond flink wat spierpijn op. Wel weer leuk gesprek met donkere Amerikaanse vrouw die nu in Zwitserland leeft. Ze vertelde hoe moeilijk reizen voor haar was. Ze werd regelmatig zomaar ergens opgepakt of uit rijen douane gehaald. Een leven vol angsten en strijden voor een zelfde soort plek en behandeling als witte mensen. Eigenlijk mag ik dus helemaal niet zeuren over mijn angstjes. Maar ook zij vond dat ik als oudere een soort voorbeeld gaf aan jonge vrouwen door gewoon zo in mijn eentje rond te reizen. Zelf had ik mij dat niet zo gerealiseerd.

Dat in mijn eentje zijn valt in feite ook mee. Ik geloof dat ik de afgelopen weken meer mensen heb gesproken dan ik in dagelijks leven van Winssen doe. Soms ben ik gewoon blij rustig op eigen kamer te zitten!

Mijn laatste week breekt dinsdag aan. Het zou zomaar kunnen dat ik eerder terug moet gaan ivm schoonvader. 

Even afwachten hoe het loopt. Ondertussen ben ik deze weken weer erg bedreven geraakt in improviseren en loslaten. Sri lanka geeft je een spoedcursus en laat je zien hoe relatief alles is. Leven duurt een ogenblik, kunst is om dat ogenblik te benutten