Oude heilige stad Anuradhapura

Om mij heen de vogelgeluiden, toeterende tuktuks in de verte. Ik zit met weer veel te zoet drankje in de tuin van guesthouse aan het meer. Mijn laatste avond alweer hier in Anuradhapura. Eigenlijk ben ik beetje lukraak begonnen aan mijn rondreis Sri Lanka. In Nederland al een treinkaartje via internet geregeld. Blijft dat altijd soort van verrassing of reservering dan ook echt door is gekomen aan andere eind van de wereld op station. Vol goede moed vertrok ik met tuktuk op zaterdagochtend.

Ik keek terug op fijne omschakeldagen in Negombo. Eigenlijk ben je een soort buitenaards wezen dat opeens opduikt in een andere wereld. Je hebt een soort spoedcursus nodig hoe je moet omgaan met alles. De mensen staren wel, of roepen je toe- meestal :" Hello - where are you from?", of zelfs :Hello I love you.  Best vriendelijk,maar vaak wat gereserveerd,  soort van afstandelijk. Als er opdringerige mensen zijn reageren ze wat geschrokken als ik ze met juffen stem beslist vertel dat ik niets wil. Ze vinden het erg vreemd dat ik zo in mijn eentje ben. Vragen steeds naar mijn man en kinderen. Is al geruststelling dat ik die dan blijk te hebben. Verder is Nederland een wat abstract begrip geloof ik. Ze hebben het idee dat we allemaal stinkend rijk zijn (wat vergeleken met hun levensstandaard ook echt zo is) Toch voelt het hier niet zo extreem arm als in India. Maar ze vertellen mij verhalen over slechte economie, ook hier enorme stijging van energie prijzen. Af en toe is overal de benzine op- leveringen gestopt. Ze staan dan dagen te wachten bij benzinestation voor paar liter benzine. Ik heb dus nu soort van geluk dat die tuktuks rijden! De grappige karretjes zie je op de foto's- er is ook filmpje die ik vanuit tuktuk onderweg naar station Gampaha heb gefilmd. Die zaterdag reed ik er 3 kwartier mee (ongeveer 4 euro). Het station bleek overvol. Veel families bepakt met tassen en eten. Blijkbaar reizen ze graag in weekends. Mijn reservering bleek in een voddige multomap te staan.

Met veel ceremonie werd er een groot papier geprint. Ik was blij met mijn airco 1e klas ticket. Was ondertussen helemaal oververhit van het rondsjouwen over station. Door een aardig meisje nog net tegengehouden toen ik in verkeerde trein wilde stappen. De vertrektijd leek te kloppen- maar blijkbaar hebben treinen hier altijd (enorm) vertraging. Er zijn 3 klasse rijtuigen. Bij 3 en 2 staan ramen en deuren open en hangen mensen allemaal  naar buiten. Leek mij wel zo rustig om lekker paar uurtjes in koelte op gereserveerde stoel te zitten. Maar de sri lankaanse medereizigers hadden andere plannen. De muziek werd aangezet, en al klappend en zingend werd het een vrolijke boel. Niet echt wat wij gezellige of mooie deuntjes vinden. Het eerste kwartier wel grappig al die vrolijke wat valszingende mensen, maar na 2!!!! uur was ik ze erg zat. Enfin, koel was het wel, en aangezien ze allemaal op kluitje bij elkaar in gangpad stonden te klappen zat ik alleen. 

Met ruim een uur vertraging kwamen we aan op Anuradhapura. Er zat nog een Engels jong stel in de trein bleek. Toevallig hadden ze hetzelfde hotel gekozen- eentje met zwembadje. We werden opgehaald en met hoop gedoe ingecheckt. Er waren wel 6 mensen bij betrokken. Leek alsof ze speelden dat ze soort van deftig hotel waren. Later bleek ik gelijk te hebben. Volgende dag was alleen de opdringerige eigenaar aanwezig. De eerste avond had hij mij al belaagd over excursies die ik moest boeken. Ik was erg moe en raakte al snel geïrriteerd. Ik bedacht die avond dat ik snel eigen plan moest bedenken- de sfeer vond ik niet prettig, alles op geld belust. Ik had voor 2 nachten gereserveerd dus benutte de volgende dag met verkenning stadje. Vond een ander aftands "hotel" bij het meer. 

Daar woon ik nu al 2 dagen bij sri Lankaanse familie. Als enige gast krijg ik daar goede verzorging- ze koken ook in avond vegetarisch gerecht. De " luxe" kamer die ik daar huur valt beetje van ellende uit elkaar. Maar bed is oké, er is ventilator en erg oude airco, balkon met uitzicht op tuin en meer. De douche had ik ook inelkaar kunnen knutselen lijkt het, en stroomt steeds over. Gelukkig hou ik van kamperen en improviseren 😉

Het huis is enorm- ik zit op 2e verdieping, daar zijn alle hotelkamers. De zoon spreekt vloeiend Engels, en doet mij wel aan Arvin denken. Hij vertelt veel over leven hier. Helpt ook om excursies op mijn manier te doen. Zo ging ik gisteren naar Mihintale- tempelcomplex op berg voor zonsondergang. Erg mooie sfeer om rustig in je eentje rond te dwalen. De man van de tuktuk wachtte beneden. Hij bracht mij ook naar de vreemdste boom die ik ooit heb gezien- met afhangende wortels die ook weer gedeelte van boom worden. Het geheel leek op giga boomhuis. Dat vonden apenfamilies ook blijkbaar. Het krioelde er van de apen. Ze sprongen en speelden door hele boomhuis. Ik had er nog wel uurtje willen blijven, maar zonsondergang gaat hier snel. Rond 6 uur is het donker. 

Vandaag ben ik op de fiets naar oude heilige stad gereden. Een soort overwinning, want het verkeer is hier links, druk en doodeng. Maar wel heerlijk om zo eigen gang te gaan. In de oude stad is het wel rustig en groen. Als toerist moet je de hoofdprijs betalen 25 dollar. Voor sri lankaanse mensen is het gratis- die komen voor verering en als pelgrims. Iedereen in het wit gekleed met schalen vol geurende bloemen. Een prachtig gezicht. Een geluk dat ik het al in Nederland had gelezen en dus witte kleding mee had meegenomen. Wel bloedheet met zoveel kleren aan op de fiets in een tropisch regenwoud...Na een paar uur was ik dus echt oververhit. Ondanks rustpauzes in de schaduw. Maar alle grappige dingen onderweg maakten het de moeite waard. Politie agenten die steeds op mijn fiets pasten en in gebroken Engels heel belangrijk deden. Heel veel kinderen die opgetogen zwaaiden. Apen overal langs de route- klaar om je richting op te springen. 

Uitgeput belandde ik rond 2 uur weer terug in centrum. Daar zag ik een Pizza Hut- ooit heb ik daar als au pair in Londen gewerkt. Erg grappig om daar dus af te koelen in de airco. Het is hier een soort restaurant voor rijke mensen. Ik at er sri lankaanse tosti met veel groenten en weinig kaas (dat is hier enorm luxe product). Wonderlijk genoeg hadden ze zelfs een cola zero. Alle dranken zijn hier mierzoet. Ik snap niet hoe die mensen zo rank blijven. Eten veel deegproducten, ijs, en massa's smoothies van fruit(vaak met extra suiker) vrees dat ik dus ondanks al het bewegen en wegsmelten van de hitte niet echt slanker terug zal komen. Enfin, ben gelukkig(nog) niet ziek. Morgen neem ik bus naar Kandy. Schijnt ook soort van avontuur te zijn hoorde ik van medereiziger. Hoewel ik alleen ben heb ik het erg druk met allerlei mensen. Erg leuke jonge vrouw in Negombo waar ik bij Zen café uren mee optrok. Hier in Anuradhapura de mensen met hun verhalen. De monniken zijn ook aparte figuren. Erg open en wat kinderlijk. In Mihintale zat er eentje van 42 die vertelde dat hij elke 3 maanden op reis ging. In allerlei landen kon hij dan bij andere monniken terecht. Hier op mijn logeeradres kwam ik ook monnik tegen- wilde dat ik foto van hem nam. Ook was hij benieuwd hoeveel ik voor vliegreis had betaald. Aangezien het monopolie geld voor gewone uitgaven al in de tienduizenden loopt, hield ik het maar bij- a lot. Ze vinden 15 euro al een megabedrag. Die briefjes kan ik nauwelijks wisselen...

Ondertussen is het avond en een bulderachtige regenbui zorgt voor verkoeling. Ik ga mijn spullen organiseren voor morgen. Leuk om weer naar nieuw gebied te gaan.